...

Nie chce rozumiec tego popapranego swiata.
Nie chce sie zastanawiac, analizowac, rozmyslac, ale to wcale nie jest takie proste.
Nie miesci mi sie to w glowie, ze jedni podcieraja sie pieniedzmi, nie wiedza co z nimi zrobic, a inni gloduja. Ze w 2011 roku ja siedze na kanapie wieczorem, zajadam cos pysznego, ogladam tv, na kolanach mam laptopa, obok kochana osobe i czasami i tak potrafie byc niezadowolona, a inni ludzie, tacy sami jak ja, nie maja dostepu do pitnej wody, i umieraja z glodu. Jak to jest mozliwe ??? Jak to mozliwe, ze beda wydawane miliardy na pomoc zadluzonym krajom, a w Afryce ciagle umieraja z glodu i pragnienia ludzie ??
Nie mam juz ochoty ogladac wiadomosci, czytac gazet, wole zamknac sie w swoim swiecie. Tragedia w Norwegii jest przerazajaca, to ze umarla Amy rowniez, ale czy zycie ludzi jest wazne i wazniejsze? Czy ktos zasluguje na wiekszy zal i oplakiwanie, bo jest znany, albo umarl w takich a nie innych okolicznosciach ?? W tylu krajach tocza sie codziennie dramaty, ludzie umieraja z powodu najbardziej blachych chorob, z glodu, z biedy, w wojnach domowych, male dzieci pracuja w fabrykach, sa sprzedawane do burdeli..
Im jestem starsza tym bardziej ogarnia mnie przerazenie.
Nie miesci mi sie to wszystko w glowie. Obrzydza mnie otaczajacy swiat.
Powinnam codziennie plakac z wdziecznosci, ze mam dach nad glowa, pelna lodowke, ze jestem zdrowa, ze moja rodzina zyje, ze nie musze bac sie wychodzic codziennie z domu.
Moglam chodzic do szkoly, tanczyc i smiac sie, nikt nie wyszukiwal mi meza kiedy mialam 13 lat...

Wieczorem znowu zalacze telewizor, zeby uslyszec o kolejnych milionach wydanych na bolidy formuly jeden, albo o kolejnym transferze najdrozszego pilkarza, a w przerwie zostanie mi pokazane umierajace z glodu dziecko.